De laatste jaren vind ik het steeds moeilijker worden om zo'n Kerstgroet te versturen. Hoe anderen ook over social media denken: mij heeft het veel mooie contacten gebracht. Hoewel ik besef dat er niets boven een real-life vriendschap gaat, beschouw ik een groot deel van mijn Facebook vrienden tot mijn echte vrienden. Een paar dames heb ik ook ontmoet, en met een speciale collega spreek ik regelmatig af en deel ik dagelijks lief en leed via privé berichtjes en whats app.
Webshophouder zijn is soms een eenzaam beroep: je hebt geen collega's en als je dan ook uit de basisschoolperiode bent en niet meer op het schoolplein staat, kan het zomaar voorkomen dat je verder niemand spreekt behalve de dames en heren van het postkantoor. Dus breng je meer tijd door op social media; je chat met andere webshopdames, je voert gesprekken op Twitter en je post onzin in Facebook.
Inmiddels heb ik best een grote vriendenkring opgebouwd. En dan zie je ineens dat ieder huisje zijn kruisje heeft. En dat de Kerstdagen lang niet voor iedereen leuk en gezellig zijn. En dat een gezond en gelukkig nieuwjaar ook niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Ik heb vrienden die een kind moeten missen, een partner, of vader en/of moeder, vrienden die gescheiden zijn en de Kerst dit jaar alleen door moeten brengen omdat de kinderen bij hun ex zijn. Vrienden die vechten tegen een vreselijke ziekte, vrienden die strijden tegen depressie en/of eenzaamheid.
Moet ik die vrienden dan een standaard Kerstwens sturen: Fijne Kerstdagen en een Gelukkig Nieuwjaar? Nee...
Dus vandaar dat ik het dit jaar op deze manier doe:
Ik wens jullie allen een Kerst toe met wat geluksmomenten. En een nieuw jaar met veel lichtpuntjes. Een jaar met mooie vriendschappen en liefde (in welke vorm dan ook).
En heb je (net als ik) niets noemenswaardigs om je zorgen over te maken of verdrietig om te zijn? Tel dan je zegeningen en geniet! En wees dankbaar. Het is niet vanzelfsprekend, dat realiseer ik me door de jaren heen steeds meer.
